Λεβίδι Με φόντο το επιβλητικό δάσος του Μαινάλου

Αρκαδία: 

Από το Αρκαδικό Μουσείο Τέχνης και Ιστορίας, ο επισκέπτης μπορεί να αρχίσει να ξετυλίγει το κουβάρι των μύθων και να περιηγηθεί το όρος Μαίναλο, τα οροπέδια του αρκαδικού Ορχομενού και της Μαντινείας, τα σπήλαια Κάψια. Με ξεναγό τις Δρυάδες Οι μύθοι είναι το ελιξίριο ενός τόπου. Και οι διαφορετικοί μύθοι κάνουν έναν τόπο διαφορετικό, σχεδόν μαγικό. Στα βουνά της Αρκαδίας γεννήθηκε ο πρώτος άνθρωπος από μια αρκούδα και είχε παππού έναν λυκάνθρωπο.

 Είναι ο τόπος όπου οι θεοί γεννιούνται και ερωτεύονται παρέα με τις νύμφες Δρυάδες. Τώρα δεν μπορείτε να προσπεράσετε βιαστικά την Κάψια και το Λεβίδι, τρέχοντας για Βυτίνα, Δημητσάνα, Στεμνίτσα και Λαγκάδια. Και δεν είναι μόνον η πρόκληση του πανέμορφου βουνού του Πάνα και του χιονοδρομικού του κέντρου, αλλά και το οικιστικό και ξενοδοχειακό συγκρότημα «Δρυάδες», με το Αρκαδικό Μουσείο Τέχνης και Ιστορίας, ένα όνειρο ζωής για τον Γιώργο Χριστοδουλόπουλο και ένα αρκαδικό ποίημα για τον επισκέπτη. 

http://www.dryades-arcadia.eu/home.php?l=1





Οι Δρυάδες, αυτές οι νύμφες των δασών του Μαινάλου, ήσαν για τους ζωγράφους και τους χαράκτες τα μοντέλα για να αποδώσουν το γυμνό γυναικείο σώμα μέσα στη φύση. Και φυσικά υπάρχουν πολλά τέτοια έργα στη συλλογή του μουσείου, καθώς στις επτά αίθουσές του παρουσιάζεται η εικαστική έκφραση της Αρκαδίας – από τα χαρακτικά του 16ου αιώνα ως τα σχέδια, τους πίνακες και τα γλυπτά των σύγχρονων δημιουργών, μεταξύ των οποίων ο ζωγράφος Μίλτος Παντελιάς και η γλύπτρια Ειρήνη Γκόνου, οι οποίοι ακολούθησαν τον Παυσανία στο οδοιπορικό του τον 2ο αιώνα και περιπλανήθηκαν στους αρχέγονους μύθους, στις ιεροτελεστίες, στους βωμούς, στα ιερά, στις ιστορίες και στα ήθη των αρχαίων Αρκάδων, «ψάχνοντας εκεί - εδώ για την τοπική ουτοπική “ευδαίμονα” Αρκαδία». ©2011 Δεδομένα χάρτη Tele Atlas - Όροι χρήσης Το πεδίο του αρκαδικού Ορχομενού Μόλις βγείτε από τις αίθουσες του μουσείου απλώνεται μπροστά σας μια υπέροχη θέα. Το Λεβίδι ακουμπά στα κράσπεδα του Μαινάλου και στα πόδια του απλώνεται το πρώτο Ορχομένιο πεδίο, από το οποίο περνούσε η αρχαία Αγχισία οδός, η οποία ερχόταν από το δεύτερο Ορχομένιο πεδίο, πίσω από τους λόφους του Ορχομενού, και πήγαινε για το πεδίο της Μαντινείας και μετά της Τεγέας. Πήρε το όνομά της από τον Αγχίση, εραστή της Αφροδίτης και πατέρα του Αινεία. Αυτόν τον δρόμο, ασφαλτοστρωμένο πλέον, διατρέχει ο περιηγητής στη σκιά των ειδυλλιακών κορυφών του Ολίγυρτου, του Τραχέος και του Αρτεμίσιου, που τα χιόνια τους μοιάζουν το λιόγερμα με φωτεινή παλέτα με όλα τα χρώματα του δειλινού. Το γλαφυρό τοπίο της πεδιάδας του Λεβιδίου διανθίζεται στην αρχή με αμπέλια, προανάκρουσμα των ονομαστών αμπελώνων της Μαντινείας. Περίπου 1 χλμ. μετά το Λεβίδι, μια διακλάδωση οδηγεί προς τον κοντινό βυζαντινό ναό της Κοίμησης της Θεοτόκου. 

 Ο δρόμος τρέχει ανάμεσα στα επίπεδα χωράφια, την απεραντοσύνη των οποίων διακόπτουν τα γύρω βουνά, ώσπου να συναντήσει την Αγχισία οδό (3 χλμ. από το Λεβίδι). Δεξιά ο δρόμος πηγαίνει για Παλαιόπυργο και Μαντίνεια και ευθεία για Κανδήλα και Νεμέα. Περίπου 2 χλμ. μετά, ο δρόμος διακλαδώνεται αριστερά και ανεβαίνει στον λόφο για τον Ορχομενό (2 χλμ.), αφού προσπεράσει μια πηγή δεξιά. Μέσα από το χωριό ξεκινά ο βατός χωματόδρομος για το αρχαίο θέατρο (1,5 χλμ. από το χωριό). Καθώς ανεβαίνετε στον λόφο πάνω από το χωριό, απολαμβάνετε μια ακόμη πιο δυνατή εικόνα του κάμπου με τις χαρακιές των δρόμων, του Λεβιδίου και των χιονοσκεπών κορυφών του Μαίναλου, χαμένων μέσα στα σύννεφα. 

 Ο δρόμος σταματά μπροστά σε μια πολύ απότομη ανηφόρα, σημάδι ότι είναι καιρός να αφήσετε το αυτοκίνητο και να ανηφορίσετε με τα πόδια. Το θέατρο είναι κοντά και είναι πανέμορφο έτσι όπως καταλαμβάνει αμφιθεατρικά την πλαγιά και κοιτάζει το παζλ των χωραφιών στο δεύτερο Ορχομένιο πεδίο με τα βουνά τριγύρω. Στον κεντρικό δρόμο πάλι, αριστερά πάει προς Κανδήλα, όπου περίπου 2 χλμ. μετά, στην αριστερή άκρη του δρόμου, υπάρχει μια αξιόγευστη στάση, το «Χάνι της Κανδήλας», και δεξιά επιστρέφει στη διακλάδωση του δρόμου για το Λεβίδι. Το οροπέδιο της Μαντινείας Ακολουθούμε την Αγχισία οδό προς Μαντίνεια. Πρώτα συναντάμε το χωριό Αρτεμίσιο (7 χλμ. από τη διασταύρωση), το όριο μεταξύ των δύο πεδίων, και μετά μπαίνουμε στον δρόμο με τις λεύκες (2 χλμ. μετά το Αρτεμίσιο). Προτού τα λυγερόκορμα δένδρα ορίσουν με δύο σειρές δεξιά και αριστερά ένα ειδυλλιακό μίλι, μια ακόμη ειδυλλιακή εικόνα παραπέμπει στο βουκολικό παρελθόν της Αρκαδίας. Ενας βοσκός βόσκει τα πρόβατά του με φόντο τα λημέρια του τραγοπόδαρου Πάνα, γιου του Δία και της νύμφης Καλλιστώς, θεού που συμβόλιζε τη συμβίωση των ανθρώπων και των ζώων. Το πρόβατα βόσκουν ήσυχα, όπως έκαναν πάντα εδώ, για να μην ταράξουν τον μεσημεριανό ύπνο του τραγοπόδαρου θεού. Levidi graph.jpg Ο Πάνας, φίλος του Διόνυσου, ήταν φίλος και του κρασιού, και εδώ, στο πεδίο της Μαντινείας, βρισκόμαστε ανάμεσα στα αμπέλια που βγάζουν το ονομαστό μοσχοφίλερο.

 Το οινοποιείο Σπυρόπουλου, δεξιά πάνω στον δρόμο (4 χλμ. μετά τον δρόμο με τις λεύκες), είναι επισκέψιμο και μπορείτε να δείτε εκεί τη σύγχρονη εκδοχή μιας παμπάλαιης διαδικασίας σε αυτά τα μέρη, την οινοποίηση των σταφυλιών. Η Αγία Φωτεινή, πάλι στα δεξιά του δρόμου (1 χλμ. μετά το οινοποιείο), μια σύγχρονη εκκλησία, ταλαντεύεται ανάμεσα σε διάφορους ρυθμούς χωρίς να κυριαρχείται από κανέναν. Αυτό την κάνει ιδιαίτερη, αλλά και αιρετική για την επίσημη Εκκλησία, ιδιαίτερα οι «κοσμικές» τοιχογραφίες της. Αποκλείεται να μη σταματήσετε για να την περιεργαστείτε. Από εκεί και πέρα είναι αποκλειστικά δικό σας θέμα πώς θα τοποθετηθείτε απέναντί της. Ακόμη ένα θέατρο υπάρχει ανάμεσα στα ερείπια της αρχαίας Μαντινείας. Αλλά προτού βγείτε στον κεντρικό δρόμο (3 χλμ. μετά την Αγία Φωτεινή), ο οποίος διακλαδώνεται από τον εθνικό μετά τη σήραγγα του Αρτεμισίου, και πάτε προς Κάψια (5 χλμ. μετά τη διασταύρωση στη Μαντίνεια), αξίζει να ρίξετε μια ματιά στους περιστερώνες στα δεξιά του δρόμου μέσα και γύρω από το χωριό. Είναι ενδιαφέρον ότι υπάρχουν μόνο εδώ και στις Κυκλάδες, που είναι και γνωστότεροι. Ισως η καταγωγή αυτών των περιστεριών να χάνεται και αυτή στη μυθολογία, καθώς οι αρχαίοι παρακολουθούσαν τη «γλώσσα» τους και προσπαθούσαν να μαντέψουν μέσα στο γουργούρισμά τους τα μελλούμενα. Στο χωριό Κάψια άνοιξαν επιτέλους (110 χρόνια μετά την εξερεύνησή τους) και δέχονται επισκέπτες τα πιο πολύχρωμα σπήλαια στην Ελλάδα και από τα ωραιότερα του κόσμου (υπάρχει πινακίδα πάνω στον δρόμο, www.spilaiokapsia.gr, τηλ. 695 1003.299). Είναι η πέτρινη καρδιά του οροπεδίου της Μαντινείας και υπήρχαν εκεί χαμένα στο σκοτάδι εδώ και εκατομμύρια χρόνια. 

Πλέον η στάση στο χωριό είναι από τα «πρέπει» της διαδρομής, πριν συνεχίσουμε μέχρι τη διασταύρωση (10 χλμ. από τη διασταύρωση της Μαντινείας) αριστερά προς Καρδαρά και το χιονοδρομικό κέντρο της Οστρακίνας (10 χλμ.). Ο δρόμος που ανεβαίνει στο βουνό ανάμεσα στις κατάφυτες πλαγιές, ειδικά αν χιονίζει, είναι εξαίσιος. Ο κύκλος κλείνει στο Λεβίδι και την ωραία πλατεία του, 5 χλμ. μετά τη διασταύρωση για το χιονοδρομικό κέντρο.

 ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ 
 Πρόσβαση: Το Λεβίδι απέχει από την Αθήνα 190 χλμ.

 Διαμονή: Στο Λεβίδι, στον πολυτελή ξενώνα «Καλλιστώ» (τηλ. 27960 29019, www.dryades-arcadia.gr), πάνω από τις αίθουσες του Αρκαδικού Μουσείου Τέχνης και Ιστορίας, σε σουίτες με τζάκι και θέα προς το οροπέδιο, στον γνήσια παραδοσιακό ξενώνα «Αρχοντικό Πάρχα» (τηλ.27960 22010), στις κατοικίες και ενοικιαζόμενα δωμάτια «Μαινάλια» (τηλ.27960 29028 - 9, www.menalia.gr), στον ξενώνα «Αρτεμις» (τηλ.69722 03708).

 Στον Κάψια, στο πολυτελές «Αρχοντικό Καλτεζιώτη» (τηλ.2710 235822 - 3, www.kaltezioti.gr). Στον Καρδαρά, στις κατοικίες «Οστρα» (τηλ. 6977 286811 , www.ostra.gr). Φαγητό: Στην περιοχή έχουν την τιμητική τους τα κρέατα και τα γαλακτοκομικά προϊόντα.
 Στο Λεβίδι, στην πλατεία, στην ταβέρνα «Κόκορης» μαγειρεύουν φασολάδα, χοιρινό στη γάστρα, τυλιχτό αρνάκι, γκιούλμπασι, χοιρινό με λάχανο, κουνέλι στιφάδο, γίδα βραστή, πηχτή. Πάλι στην πλατεία, στην ταβέρνα του Κουμπούρη μυρίζουν τα κρέατα ψητά στα κάρβουνα, όπως η παραδοσιακή γουρνοπούλα.
Στην πανέμορφη και ιστορική Βλαχέρνα έχει αρκετούς ξενώνες  και γραφικά ταβερνάκια για φαγητό, αλλά και να πάτε στο μοναστήρι της Παναγιάς της Βλαχέρνας.
Στο Κεφαλόβρυσο Κανδήλας,στο «Χάνι της Κανδύλας», μπορείτε να απολαύσετε δίπλα στο τζάκι χόρτα γιαχνιστά, μελιτζάνα καπακωτή στον φούρνο, παραδοσιακό παστό χοιρινό, χοιρινό με σέλινο, συκωταριά αρνίσια, κόκορα χωριάτικο, εξαιρετική ντόπια φέτα. Στον Κάψια, στο κουτούκι του Φάνη για παϊδάκια και στον Τσώλη επίσης για ψητά κρέατα. Στον Καρδαρά, στον Στεφάνη πάνω στον κεντρικό δρόμο.

ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ: εφημ. ΤΟ ΒΗΜΑ 06/03/2011, 

 Φωτό: Νίκος Γ. Μαστροπαύλος