Μετάφραση // Translate


* Αρκαδία ένας δημοφιλής προορισμός*

Καούρ' εκάνατε - Καλώς Ήρθατε στην Αρκαδία

Άνθρωποι και Φύση πάνω από τα κέρδη

Σάββατο 17 Δεκεμβρίου 2016

Ελληνικό Γορτυνίας: Το "άγνωστο-γνωστό" χωριό που θα λατρέψετε

Ορεινή Αρκαδία   

Ελληνικό Αρκαδίας: Το άγνωστο χωριό που θα λατρέψετε
Στη μαγευτική Γορτυνία της Αρκαδίας, σε υψόμετρο 700 μ., θα ανακαλύψετε ένα σχεδόν άγνωστο χωριό, που θα λατρέψετε. Χτισμένο επάνω σε τρεις καταπράσινους λόφους, το Ελληνικό Αρκαδίας ή αλλιώς Μουλάτσι, είναι ένα από τα ομορφότερα παραδοσιακά χωριά της Ελλάδας, μόλις δύο ώρες μακρυά από την Αθήνα. Το χωριό αποτελεί προστατευόμενο οικισμό ιδιαίτερου αρχιτεκτονικού ενδιαφέροντος και τα τελευταία χρόνια έχει μετατραπεί σε ιδανικό προορισμό για Σαββατοκύριακα, τριήμερα αλλά και ονειρεμένες διακοπές για τους ταξιδιώτες που επιθυμούν να συνδυάσουν τη χαλάρωση και την ηρεμία δίπλα στη φύση, με μερικά από τα ομορφότερα αξιοθέατα της Πελοποννήσου σε απόσταση αναπνοής. Βρίσκεται ανάμεσα στην Στεμνίτσα και την Καρύταινα και μυεί τους επισκέπτες του στην αυθεντική ομορφιά της Ορεινής Αρκαδίας.
Εδώ, τα αρώματα της αρκαδικής φύσης «μπλέκονται» με τις μυρωδιές των καμμένων ξύλων από τις καμινάδες, δίνοντας την αίσθηση ενός αληθινά αυθεντικού ελληνικού χωριού, όπου η πέτρα είναι αναμφίβολα ο πρωταγωνιστής. Κατά τον περίπατό σας, θα γοητευτείτε από τα παραδοσιακά πετρόχτιστα αρχοντικά, τα λιθόστρωτα καλντερίμια και τις πέτρινες βρύσες και κρήνες που στολίζουν το Ελληνικό και προσδίδουν ακόμη περισσότερη αρχοντιά στην παραδοσιακή του όψη.
Στην κεντρική πλατεία της Αγίας Τριάδας θα εντυπωσιαστείτε από το μεγαλοπρεπές διώροφο διδακτήριο που κάποτε φιλοξενούσε το τριθέσιο δημοτικό σχολείο του χωριού, ενώ στην ίδια πλατεία βρίσκεται το ηρώο αφιερωμένο στους πεσόντες. Απολαύστε έναν ελληνικό καφέ ή ένα τσίπουρο στα παραδοσιακά καφενεία της πλατείας και επισκεφθείτε το Εκκλησιαστικό Μουσείο του χωριού με τους δύο εντυπωσιακούς πολυέλαιους που αναμφίβολα θα τραβήξουν την προσοχή σας. 
Σε κοντινή απόσταση από το Ελληνικό, συναρπαστικά αξιοθέατα σας περιμένουν να τα ανακαλύψετε. Η Αρχαία Γόρτυνα, όπου βρίσκονται τα θεμέλια του ναού του Ασκληπιού και των ιαματικών λουτρών του, η πανέμορφη γέφυρα του Λούσιου ποταμού, ή αλλιώς το γεφύρι «του Κόκκορη», ο αρχαιολογικός χώρος «Ελληνικό», απ’όπου δανείζεται και το όνομά του το χωριό, αλλά και το ιστορικό μοναστήρι του Προδρόμου, που είναι λαξεμένο σε ένα σπήλαιο στους πρόποδες ενός απόκρημνου βράχου, πάνω από τον Λούσιο, είναι μερικά μόνο από τα πανέμορφα αξιοθέατα της περιοχής που αξίζει να εξερευνήσετε. 
Για τη διαμονή σας στο Ελληνικό Αρκαδίας, κάντε check-in στο Elafos Natural Boutique Hotel & Spa, το ολοκαίνουργιο spa hotel που προσθέτει δόσεις εκλεπτυσμένης πολυτέλειας στη διαμονή σας, υπόσχεται στιγμές ηρεμίας πλάι στο τζάκι, προσφέρει την απαραίτητη χαλάρωση στο spa και δίνει πολλές αφορμές για μια απόδραση γεμάτη εμπειρίες στην πανέμορφη φύση της Πελοποννήσου. 
Για πληροφορίες και κρατήσεις, καλέστε στο 210-8981884 ή στείλτε e-mail στο info@tresorhotels.com 
Από: Ανθή Σασματζόγλου

Σάββατο 19 Νοεμβρίου 2016

ΛΟΥΣΙΟΣ ΠΟΤΑΜΟΣ ΓΟΡΤΥΝΙΑ - Το φαράγγι του Λούσιου είναι ένα από τα ομορφότερα της χώρας μας

 ΓΝΩΡΙΜΙΑ ΜΕ ΤΙΣ ΟΜΟΡΦΙΕΣ ΤΗΣ ΑΡΚΑΔΙΑΣ 

παναγιωτης μανιατοπουλος
Takis Bitounis.


Takis Bitounis



ΛΟΥΣΙΟΣ ΠΟΤΑΜΟΣ ΓΟΡΤΥΝΙΑ

Το πιο διάσημο ποτάμι της Πελοποννήσου,  ο Λούσιος δημιουργεί στο ορμητικό διάβα του  ένα πλούσιο οικοσύστημα που σε συνδυασμό  με τα μοναδικά ιστορικά τοπωνύμια της περιοχής  σχηματίζουν ένα απολαυστικό πεδίο εξερεύνησης και αναψυχής. 
Σύμφωνα με την παράδοση, ο ποταμός πήρε το όνομα του  επειδή στα νερά του έλουσαν τον νεογέννητο Δία οι νύμφες,  ενώ στα αρχαία χρόνια ονομαζότανε και Γορτύνιος 
από την πόλη της Αρχαίας Γόρτυνας που χτίστηκε στις όχθες του. 
Το μήκος του είναι περίπου 26 χλμ. βρίσκεται σε ένα μέσο υψόμετρο 900 μέτρων και αποτελεί παραπόταμο του Αλφειού. 
Στα ανατολικά του υψώνεται το Μαίναλο  και στα δυτικά του το Λύκαιο Όρος. 
Πηγάζει από την περιοχή της αρχαίας Θεισόας  και από τα βουνά των Λαγκαδίων,  με τις κυριότερες πηγές του να βρίσκονται στα χωριά Καρκαλού και Καλονέρι. Αφού περάσει λίγο πιο ανατολικά της ΖΑΤΟΥΝΑΣ πέφτει σε ένα μεγάλο φαράγγι μήκους 15 χλμ. και πλάτους 2 χλμ. πριν συναντήσει τον Αλφειό στο ύψος της Καρύταινας. 
Το φαράγγι του Λούσιου είναι ένα από τα ομορφότερα της χώρας μας καθώς διακρίνεται για την οργιαστική βλάστηση γύρω από το ποτάμι και τα κάθετα βράχια που υψώνονται απότομα. 
Το φαράγγι είναι διάσημο και για τα πολλά ιστορικά μοναστήρια 
που έχουν λαξευθεί στα κάθετα βράχια και στις κορυφές των λόφων (Μονή του Τιμίου Προδρόμου, Μονή Φιλοσόφου, Μονή Αιμυαλών, Μονή Καλαμίου Ατσιχόλου και ΄Αγιος Ανδρέας Γόρτυνος),  ενώ στο άνοιγμα μετά το φαράγγι βρίσκεται η αρχαία Γόρτυνα. 
Στην ίδια περιοχή βρίσκονται και μερικά από τα πιο παραδοσιακά χωριά της Γορτυνίας, η Δημητσάνα, η Στεμνίτσα, η Ζάτουνα, η Καρύταινα, το Ελληνικό, κ.ά. 

Ο Λούσιος συγκεντρώνει πολλούς επισκέπτες,  καθώς το μονοπάτι που ξεκινάει από τη Δημητσάνα,  περνάει μέσα από το φαράγγι και τα μοναστήρια  και ακολουθεί το ποτάμι μέχρι την Καρύταινα  είναι από τα ομορφότερα της Ελλάδας.
Η βλάστηση γύρω από το ποτάμι, ιδιαίτερα μέσα στο φαράγγι,  είναι πολύ πυκνή και πλούσια σε διαφορετικά είδη.  Αν κάποιος επισκεφθεί τον Λούσιο το φθινόπωρο  θα αντικρύσει ένα καμβά από ατέλειωτα χρώματα. 
Πρωταγωνιστούν τα αείφυλλα και πλατύφυλλα είδη,  ενώ σε πολλά σημεία υψώνονται κυπαρίσσια. 
Οι όχθες του είναι γεμάτες από πουρνάρια, σφεντάμια, γαύρους, πλατάνια, λεύκες, κουτσουπιές, ιτιές, δάφνες, αριές, λυγαριές, μυρτιές, φυλλίκια, οστρυές, φτελιές και σορβιές. 

Σημαντικά φυτά της περιοχής είναι ο γάλανθος Galanthus reginae-olgae reginae-olgae, η Linaria microcalyx alba, η σπάνια ορχιδέα Anacamptis boryi, η τουλίπα Tulipa orphanidea και ο κρόκος Crocus biflorus melantherus. Άλλα φυτά είναι το λυχνάρι Arum italicum, το Linum pubescens, η πρίμουλα Primula vulgaris, η Petrorhagia dubia, η ίριδα Iris ungricularis, ο αγριοπανσές Viola aetolica, η Veronica chamaedrys και οι ορχιδέες Cephalanthera longifolia, Anacamptis boryi, Orchis italica, O. papillionacea, Limodorum abortivum, Serapias lingua, Ophrys attica, Ο. mammosa, κ.ά.
Η ορνιθοπανίδα της περιοχής είναι εξίσου πλούσια. Στα κάθετα βράχια του φαραγγιού ζούνε δεκάδες βραχοκιρκίνεζα, αλλά και ξεφτέρια, αγριοπερίστερα, βραχοτσοπανάκοι, γαλαζοκότσυφες και κάργιες, ενώ συχνά πιο ψηλά πετάνε γερακίνες και φιδαετοί. Μέσα στη πυκνή βλάστηση δεκάδες είδη βρίσκουν προστασία: γιδοβύζια, δεντροσταρήθρες, αετομάχοι, κοκκινοκεφαλάδες, φρυγανοτσίχλονα, πράσινοι δρυοκολάπτες, φάσσες, τρυγόνια, αιγίθαλοι, θαμνοψάλτες, τρυποφράχτες, κοκκινολαίμηδες, χρυσοβασιλίσκοι, γαλαζοπαπαδίτσες, αηδόνια, στχατοσουσουράδες, μελισσοφάγοι, μπεκάτσες, δεντροτσοπανάκοι, λούγαρα, σκαρθάκια, κ.ά. Οι όχθες και τα δέντρα γύρω από το ποτάμι είναι εκπληκτικά σημεία για ορνιθοπαρατήρηση.
Από τα αμφίβια εδώ ζουν σαλαμάνδρες, γραικοβάτραχοι, βαλκανοβάτραχοι, δεντροβάτραχοι, φρύνοι και πρασινόφρυνοι. Η ερπετοπανίδα περιλαμβάνει πολλά είδη μερικά από τα οποία είναι ενδημικά της Πελοποννήσου, όπως η ελληνική σαύρα και η πελοποννησιακή γουστέρα. Άλλα ερπετά της περιοχής είναι η μεσογειακή χελώνα, η κρασπεδοχελώνα, ο κυρτοδάκτυλος, η τρανόσαυρα, το σπιτόφιδο, η δεντρογαλιά, η σαΐτα, το νερόφιδο, το λιμνόφιδο και η οχιά. Από τα θηλαστικά στην περιοχή συχνάζουν αλεπούδες, κουνάβια, νυφίτσες και σκαντζόχοιροι, ενώ ακόμα στα νερά του ποταμού ζούνε βίδρες. Σημαντική επίσης είναι η παρουσία δύο ειδών νυχτερίδας, του τρανορινόλοφου και του μικρορινόλοφου. Στα νερά του ποταμού ζει η πελοποννησιακή μπριάνα (Barbus peloponnesius), η ποταμοσαλιάρα (Salaria fluviatilis) και η πέστροφα (Salmo trutta).
ΑΠΟ Λούσιος, NaturaGraeca

ΛΟΥΣΙΟΣ ΠΟΤΑΜΟΣ ΓΟΡΤΥΝΙΑ - Το φαράγγι του Λούσιου είναι ένα από τα ομορφότερα της χώρας μας

 ΓΝΩΡΙΜΙΑ ΜΕ ΤΙΣ ΟΜΟΡΦΙΕΣ ΤΗΣ ΑΡΚΑΔΙΑΣ 

παναγιωτης μανιατοπουλος
Takis Bitounis.


Takis Bitounis



ΛΟΥΣΙΟΣ ΠΟΤΑΜΟΣ ΓΟΡΤΥΝΙΑ

Το πιο διάσημο ποτάμι της Πελοποννήσου,  ο Λούσιος δημιουργεί στο ορμητικό διάβα του  ένα πλούσιο οικοσύστημα που σε συνδυασμό  με τα μοναδικά ιστορικά τοπωνύμια της περιοχής  σχηματίζουν ένα απολαυστικό πεδίο εξερεύνησης και αναψυχής. 
Σύμφωνα με την παράδοση, ο ποταμός πήρε το όνομα του  επειδή στα νερά του έλουσαν τον νεογέννητο Δία οι νύμφες,  ενώ στα αρχαία χρόνια ονομαζότανε και Γορτύνιος 
από την πόλη της Αρχαίας Γόρτυνας που χτίστηκε στις όχθες του. 
Το μήκος του είναι περίπου 26 χλμ. βρίσκεται σε ένα μέσο υψόμετρο 900 μέτρων και αποτελεί παραπόταμο του Αλφειού. 
Στα ανατολικά του υψώνεται το Μαίναλο  και στα δυτικά του το Λύκαιο Όρος. 
Πηγάζει από την περιοχή της αρχαίας Θεισόας  και από τα βουνά των Λαγκαδίων,  με τις κυριότερες πηγές του να βρίσκονται στα χωριά Καρκαλού και Καλονέρι. Αφού περάσει λίγο πιο ανατολικά της ΖΑΤΟΥΝΑΣ πέφτει σε ένα μεγάλο φαράγγι μήκους 15 χλμ. και πλάτους 2 χλμ. πριν συναντήσει τον Αλφειό στο ύψος της Καρύταινας. 
Το φαράγγι του Λούσιου είναι ένα από τα ομορφότερα της χώρας μας καθώς διακρίνεται για την οργιαστική βλάστηση γύρω από το ποτάμι και τα κάθετα βράχια που υψώνονται απότομα. 
Το φαράγγι είναι διάσημο και για τα πολλά ιστορικά μοναστήρια 
που έχουν λαξευθεί στα κάθετα βράχια και στις κορυφές των λόφων (Μονή του Τιμίου Προδρόμου, Μονή Φιλοσόφου, Μονή Αιμυαλών, Μονή Καλαμίου Ατσιχόλου και ΄Αγιος Ανδρέας Γόρτυνος),  ενώ στο άνοιγμα μετά το φαράγγι βρίσκεται η αρχαία Γόρτυνα. 
Στην ίδια περιοχή βρίσκονται και μερικά από τα πιο παραδοσιακά χωριά της Γορτυνίας, η Δημητσάνα, η Στεμνίτσα, η Ζάτουνα, η Καρύταινα, το Ελληνικό, κ.ά. 

Ο Λούσιος συγκεντρώνει πολλούς επισκέπτες,  καθώς το μονοπάτι που ξεκινάει από τη Δημητσάνα,  περνάει μέσα από το φαράγγι και τα μοναστήρια  και ακολουθεί το ποτάμι μέχρι την Καρύταινα  είναι από τα ομορφότερα της Ελλάδας.
Η βλάστηση γύρω από το ποτάμι, ιδιαίτερα μέσα στο φαράγγι,  είναι πολύ πυκνή και πλούσια σε διαφορετικά είδη.  Αν κάποιος επισκεφθεί τον Λούσιο το φθινόπωρο  θα αντικρύσει ένα καμβά από ατέλειωτα χρώματα. 
Πρωταγωνιστούν τα αείφυλλα και πλατύφυλλα είδη,  ενώ σε πολλά σημεία υψώνονται κυπαρίσσια. 
Οι όχθες του είναι γεμάτες από πουρνάρια, σφεντάμια, γαύρους, πλατάνια, λεύκες, κουτσουπιές, ιτιές, δάφνες, αριές, λυγαριές, μυρτιές, φυλλίκια, οστρυές, φτελιές και σορβιές. 

Σημαντικά φυτά της περιοχής είναι ο γάλανθος Galanthus reginae-olgae reginae-olgae, η Linaria microcalyx alba, η σπάνια ορχιδέα Anacamptis boryi, η τουλίπα Tulipa orphanidea και ο κρόκος Crocus biflorus melantherus. Άλλα φυτά είναι το λυχνάρι Arum italicum, το Linum pubescens, η πρίμουλα Primula vulgaris, η Petrorhagia dubia, η ίριδα Iris ungricularis, ο αγριοπανσές Viola aetolica, η Veronica chamaedrys και οι ορχιδέες Cephalanthera longifolia, Anacamptis boryi, Orchis italica, O. papillionacea, Limodorum abortivum, Serapias lingua, Ophrys attica, Ο. mammosa, κ.ά.
Η ορνιθοπανίδα της περιοχής είναι εξίσου πλούσια. Στα κάθετα βράχια του φαραγγιού ζούνε δεκάδες βραχοκιρκίνεζα, αλλά και ξεφτέρια, αγριοπερίστερα, βραχοτσοπανάκοι, γαλαζοκότσυφες και κάργιες, ενώ συχνά πιο ψηλά πετάνε γερακίνες και φιδαετοί. Μέσα στη πυκνή βλάστηση δεκάδες είδη βρίσκουν προστασία: γιδοβύζια, δεντροσταρήθρες, αετομάχοι, κοκκινοκεφαλάδες, φρυγανοτσίχλονα, πράσινοι δρυοκολάπτες, φάσσες, τρυγόνια, αιγίθαλοι, θαμνοψάλτες, τρυποφράχτες, κοκκινολαίμηδες, χρυσοβασιλίσκοι, γαλαζοπαπαδίτσες, αηδόνια, στχατοσουσουράδες, μελισσοφάγοι, μπεκάτσες, δεντροτσοπανάκοι, λούγαρα, σκαρθάκια, κ.ά. Οι όχθες και τα δέντρα γύρω από το ποτάμι είναι εκπληκτικά σημεία για ορνιθοπαρατήρηση.
Από τα αμφίβια εδώ ζουν σαλαμάνδρες, γραικοβάτραχοι, βαλκανοβάτραχοι, δεντροβάτραχοι, φρύνοι και πρασινόφρυνοι. Η ερπετοπανίδα περιλαμβάνει πολλά είδη μερικά από τα οποία είναι ενδημικά της Πελοποννήσου, όπως η ελληνική σαύρα και η πελοποννησιακή γουστέρα. Άλλα ερπετά της περιοχής είναι η μεσογειακή χελώνα, η κρασπεδοχελώνα, ο κυρτοδάκτυλος, η τρανόσαυρα, το σπιτόφιδο, η δεντρογαλιά, η σαΐτα, το νερόφιδο, το λιμνόφιδο και η οχιά. Από τα θηλαστικά στην περιοχή συχνάζουν αλεπούδες, κουνάβια, νυφίτσες και σκαντζόχοιροι, ενώ ακόμα στα νερά του ποταμού ζούνε βίδρες. Σημαντική επίσης είναι η παρουσία δύο ειδών νυχτερίδας, του τρανορινόλοφου και του μικρορινόλοφου. Στα νερά του ποταμού ζει η πελοποννησιακή μπριάνα (Barbus peloponnesius), η ποταμοσαλιάρα (Salaria fluviatilis) και η πέστροφα (Salmo trutta).
ΑΠΟ Λούσιος, NaturaGraeca

Δευτέρα 31 Οκτωβρίου 2016

Νοέμβριος, ο πιο μυστηριώδης μήνας του χρόνου

Νοέμβριος, ο πιο μυστηριώδης μήνας του χρόνου


Ο
Νοέμβριος, ή Νοέμβρης, ή Αεργίτες (ποντιακά), ή Βιέστ (Αρβανίτικα) είναι ο ενδέκατος μήνας του έτους κατά το Γρηγοριανό ημερολόγιο και έχει 30 ημέρες. Ο Νοέμβριος ξεκινά κάθε χρόνο την ίδια ημέρα που αρχίζουν ο Φεβρουάριος και ο Μάρτιος, με εξαίρεση τα δίσεκτα έτη. Για τις λαϊκές ονομασίες του έχουν τον κύριο λόγο οι καιρικές συνθήκες, οι γεωργικές δουλειές κι οι γιορτές των Αγίων, που η μνήμη τους γιορτάζεται τον Νοέμβρη. Το λουλούδι του μήνα είναι το χρυσάνθεμο και η τυχερή πέτρα του μήνα το τοπάζι.

Συγκομιδή ελιών
Είναι ο μήνας που η Πούλια , αυτό το σμήνος των Πλειάδων δύει, προμηνύοντας τον ερχομό του χειμώνα. Αν ξυπνήσει κάποιος πριν την ανατολή του ήλιου περίπου στα μισά του μήνα θα δει αυτό το αστέρι της αυγής να χάνεται πριν βγει ο ήλιος.
Είναι σημάδι για τους γεωργούς πως πρέπει γρήγορα να τελειώσουν με τα σπαρτά τους και για τους κτηνοτρόφους να σπεύσουν να κατεβούν στα χειμαδιά.«Η Πούλια βασιλεύοντας και πίσω παραγγέλνει ,μήτε τσομπάνος στα βουνά, μήτε γεωργός στους κάμπους».
Από τις γεωργικές δουλειές και τις καιρικές συνθήκες έχει πάρει τα ονόματα:
  • Βροχάρης, γιατί πέφτουν πολλές βροχές
  • Σποριάς ή Σπορίτης, εξαιτίας της σποράς
  • Μεσοσπορίτης, γιατί μέχρι 21 Νοεμβρίου πρέπει να έχει τελειώσει τουλάχιστον η μισή σπορά
  • Κρασομηνάς, λέγεται στα μέρη που τότε ανοίγουν τα κρασιά και Τρυγομηνάς εκεί που αργεί ο τρυγητός
  • Σκιγιάτη, γιατί μεγαλώνει η νύχτα και η γη σκιάζεται (φοβάται)
  • Χαμένο,επειδή η διάρκεια της ημέρας είναι μικρή κι η δουλειά χάνεται
  • Παχνιστή, γιατί κλείνουν τα ζώα στο παχνί και
  • Νιαστή, επειδή γίνονται τα τελευταία οργώματα (νεάσματα)
Εξαιτίας των γιορτών ονομάζεται:
  • Αι-Στράτηγος και Αι-Ταξιάρχης ή Αρχαγγελιάτης απ” την γιορτή των Ταξιαρχών στις 8.
  • Αι-Φίλιππας ή Φιλιππιάτης απ” του Αγίου Φιλίππου στις 14.
  • Αγι-Αντρέας ή Αντριάς ή Αγι-Αντριάς απ” την γιορτή του Αγίου Ανδρέα στις 30.
Εορτολόγιο Νοεμβρίου
Των Ταξιαρχών 8 Νοεμβρίου
 Στις 8 του Νοέμβρη γιορτάζει ο Μιχαήλ ο Ταξιάρχης με τον αρχάγγελο Γαβριήλ που θεωρείται ο ψυχοπομπός άγγελος και απεικονίζεται με ρομφαία και ζυγαριά. Λένε πως την παραμονή της γιορτής δεν αφήνουν τα παπούτσια έξω από το σπίτι για να μην τα δει ο άγιος και θυμηθεί να «περάσει από το σπίτι τους » και πάρει την ψυχή τους. Σ άλλα μέρη της Ελλάδας πάλι θεωρούν τον Άγιο Ταξιάρχη σαν προστάτη των Ναυτικών.
Η γιορτή του Αϊ Μηνά
Άγιος Μηνάς 11 Νοεμβρίου: από την παρετυμολογία του ονόματός του Μηνάς-μηνώ=παραγγέλνω, φανερώνω, πίστευαν ότι ο άγιος φανερώνει τα κλοπιμαία και εν γένει τα απολεσθέντα. Η γιορτή του Αϊ Μηνά στις 11 του Νοέμβρη συνδέεται με την δοξασία που αντλείται κι από τη σύνδεση του ονόματος του Αγίου με το ρήμα μηνώ. Θεωρείται ο μηνυτής κάθε αδικίας και ο φανερωτής των χαμένων ή κλοπιμαίων πραγμάτων. Τον συμβολίζουν έφιππο οι εικόνες γιατί καταδιώκει κάθε κακό. Για τους κτηνοτρόφους το μήνυμα του Αϊ Μηνά είναι ακόμα πιο σοβαρό. Η γιορτή του προειδοποιεί για το δυνατό κρύο και τα χιόνια που έρχονται. Λένε πως εκείνη την μέρα οι τσομπάνηδες αν είναι ακόμα πάνω στα βουνά φοβούνται για την εμφάνιση του λύκου κι ο άγιος τους ειδοποιεί σαν εμφανιστεί κοντά στο κοπάδι τους.
Γι” αυτό την μέρα της γιορτής του οι γυναίκες δεν ανοίγουν ψαλίδι που μοιάζει με το στόμα του λύκου, ούτε οι άντρες σουγιά για να μην ανοίξει κι εκείνος το στόμα του. Σε άλλες περιοχές της Ελλάδας οι βοσκοί κάνουν ένα σπάγκο από μαλλί του προβάτου και τον δένουν τρεις φορές. Έτσι πιστεύουν πως δένουν το στόμα του λύκου, που ακόμα κι αν καταφέρει να μπει στο κοπάδι με το στόμα κλειστό δεν θα κάνει ζημιά. Συγχρόνως σε πολλά χωριά έραβαν κείνη την μέρα και « τα κακά στόματα». Μια γυναίκα δηλαδή παίρνει ένα κομμάτι πανί και μια βελόνα κι αρχίζει να περνάει βελονιές μπροστά στις άλλες γυναίκες και ακoλουθεί ένα διάλογος : « Ράβω, ράβω; – Τι ράβεις ; – Ράβω το στόμα της …..» Είναι ο πολιούχος Άγιος του Χάνδακα , της σημερινής πόλης του Ηρακλείου με πολλές ιστορίες για τα θαύματα του ιδιαίτερα την περίοδο που οι Τούρκοι είχαν κατακτήσει την πόλη του.
Του Αγίου Φιλίππου στις 14 του Νοέμβρη
Και φθάνουμε πια στη μέση του μήνα περίπου, με τη γιορτή του Αγίου Φιλίππου στις 14 του Νοέμβρη. Μια παράδοση θέλει τον Φίλιππο να είναι ένας φτωχός γεωργός , ο οποίος όλη μέρα δούλευε στο χωράφι του. Το βράδυ σαν γύρισε στο σπίτι του , έσφαξε το μοναδικό του βόδι και μοίρασε το κρέας στους συγχωριανούς του για να αποκρέψουν μιας και την επομένη ξεκινάει το σαραντάημερο της νηστείας μέχρι τα Χριστούγεννα. Το πρωί σαν σηκώθηκε βρήκε δυο ζώα στο παχνί του το δικό του κι ένα άλλο ακόμα πιο δυνατό. Δώρο θεού είπαν και θαύμα κι επειδή ο ίδιος ήταν πολύ καλός και αγαθός άνθρωπος όταν πέθανε άγιασε.
Εισόδια της Θεοτόκου 21 Νοεμβρίου: της Παναγίας της Μεσοσπορίτισσας και Πολυσπορίτισσας.
Τη μέρα αυτή έβραζαν τα αρχαία πολυσπόρια δηλαδή σπόρους δημητριακών και οσπρίων. Στις 21 Νοέμβριου , άλλη μια σημαντική γιορτή, των Εισοδίων της Θεοτόκου. Είναι της Παναγιάς της Αρχισπορίτισσας , της Μεσοσπορίτισσας ή της Ξεσπορίτισσας ανάλογα με το πιο στάδιο βρίσκεται η σπορά. Λέγεται επίσης και Πολυσπορίτισσα επειδή εκείνη την μέρα βράζουν πολυσπόρια, μείγμα δηλαδή από τα γεωργικά προϊόντα του σπιτιού κριθάρι, σίκαλη, καλαμπόκι, φασόλια, ρεβίθια, κουκιά και κυρίως σιτάρι.
Το πάνε στην εκκλησιά για ευλογία το μοιράζουν μετά στο εκκλησίασμα και ένα μέρος του επιστρέφεται στο σπίτι και το δίνουν και στα ζώα ιδιαίτερα στα « καματερά βούγια» ,όπως λέγονται στην Κρήτη, ενώ το υπόλοιπο το ρίχνουν στο χωράφι για « να αναπαυθεί ο σπόρος ». Σε άλλες περιοχές το προσφέρουν στις βρύσες , τα ρίχνουν μέσα στο νερό και να λένε : « Όπως τρέχει το νερό να τρέχει και το βιός ». Είναι η τελευταία μέρα που βλέπουμε την Πούλια κι ότι καιρός κάνει, τον ίδιο καιρό θα χουν και οι επόμενες σαράντα μέρες.. Πρέπει να τελειώσει η σπορά γιατί ότι κι αν σπείρουν οι γεωργοί από την επομένη δεν θα βλαστήσει.
Της Αγίας Κατερίνης και του Αγίου Στυλιανού
Στις 25 Νοεμβρίου είναι της Αγίας Αικατερίνης και την επομένη στις 26 του Αγίου Στυλιανού που θεωρείται « στύλος » προστασίας και υγείας ιδιαίτερα των άρρωστων παιδιών
Του Αγίου Γεωργίου του Χιοπολίτη
Στις 25 Νοέμβρη τιμούσαν στο Αϊβαλί τη μνήμη του Αγίου Γεωργίου του Χιοπολίτη, τον οποίο οι Τούρκοι αποκεφάλισαν το 1807 σε ηλικία 22 ετών. Ο Άγιος Γεώργιος ο Χιοπολίτης, όταν ήταν 9 ετών, αναγκάστηκε από τους Τούρκους να αλλαξοπιστήσει, αλλά στην πραγματικότητα ποτέ δεν απαρνήθηκε την πίστη του. Κάποτε όμως αποκαλύφθηκε το μυστικό του, γι” αυτό και οι Τούρκοι τον φυλάκισαν και τον βασάνισαν. Παρ” όλα αυτά ο Άγιος δε δέχτηκε ν” αλλάξει την πίστη του και έτσι τον σκότωσαν. Στο Αϊβαλί την ημέρα της γιορτής του, ο κόσμος πήγαινε στην εκκλησία τα άγια λείψανα του και άναβαν κεριά στην πέτρα πάνω στην οποία τον εκτέλεσαν. Πίστευαν μάλιστα ότι το απόγευμα της ημέρας αυτής θα βρέχει.
Του Αγίου Αντρέα – 30 Νοεμβρίου
Από την παρετυμολογία του ονόματός του (Ανδρέας – αντρείος, αντρειεύομαι) πίστευαν ότι τη μέρα αυτή «αρχίζει το κρύο να αντρειεύει» να δυναμώνει. Ακόμα ότι «η νύχτα αντρειεύεται» μεγαλώνει. Στη Μικρά Ασία συνήθιζαν να λένε την ημέρα της γιορτής του Αγίου Αντρέα: «Τ” Αγι” Αντριά, αντριεύει το κρύο». Μάλιστα την ημέρα αυτή οι περισσότερες νοικοκυρές στη Μ. Ασία έφτιαχναν τηγανίτες και τις έτρωγαν με πετιμέζι. Τις πρόσφεραν επίσης σε συγγενείς και φίλους λέγοντας:
«ηκάναμε και τηγανίτες σήμερα τ” Αγι-Αντριά να μην τρυπήσει το τηγάνι μας». Τον τελευταίο μήνα του φθινοπώρου, το Νοέμβριο, το κρύο δυναμώνει και οι βροχές γίνονται συχνότερες. Ο λαός μας πιστεύει ότι από τη γιορτή του Αγίου Ανδρέα αρχίζει να χειμωνιάζει.
Γι” αυτό λένε τις παρακάτω παροιμίες:
Του Αγίου Ανδρέου αντριεύει το κρύο
– Βλάχε μου, πότε κρύωσες;
– Αυτού κοντά τ” Αγι- Αντριώς, του γέρο- Νικολάου.
Το κρύο παρουσιάζεται να στέλνει τα πρώτα μηνύματά του, δηλ. τα πρώτα κρύα, στη γιορτή του Αγίου Μηνά,στις 11 Νοεμβρίου, ενώ ο ίδιος θα φτάσει βαρύς στη γιορτή του Αγίου Φιλίππου, στις 14, ή το αργότερο στη γιορτή των Εισοδίων της Θεοτόκου, στις 21 Νοέμβρη. Στα τέλη αυτού του μήνα η βροχή είναι τόσο ωφέλιμη, ώστε, αν ο καιρός δεν είναι βροχερός, ο λαός πιστεύει ότι η Αγία Αικατερίνη, που γιορτάζει στις 25 Νοεμβρίου, δανείζεται νερό από άλλον άγιο, για να ρίξει βροχή την ημέρα της γιορτής της και να ευεργετήσει τους ανθρώπους.
Η αγία Κατερίνα το δανείζεται το νερό. Ωστόσο, πριν το κρύο, πρέπει οι δουλειές που απόμειναν να τελειώσουν: να σπείρουν το υπόλοιπο σιτάρι, τις φακές και τα άλλα όσπρια, να καθαρίσουν τα καπνοχώραφα και τα μπαμπακοχώραφα από τα απομεινάρια, ύστερα να σκαλίσουν και να κλαδέψουν όσα δέντρα το χρειάζονται και να ξαλακκώσουν τα κλήματα, να βάλουν καινούριες καταβολάδες. Αφού τελειώσουν όλα αυτά, μαζεύουν τα ζώα στα παχνιά και τα ζευγάρια στους στάβλους, για να ξεχειμωνιάσουν.
Το μήνα αυτόν, στις περισσότερες περιοχές της πατρίδας μας, άντρες και γυναίκες ξεχύνονται στους απέραντους ελαιώνες για να μαζέψουν τον ευλογημένο καρπό της ελιάς. Ας δούμε λοιπόν κάποιες παροιμίες για την ελιά και το λάδι. Όταν μια δουλειά προχωράει αρκετά, τότε οπωσδήποτε θα τελειώσει και θα έχει αποτέλεσμα, όπως ακριβώς γίνεται και με την ελιά, που όταν πια μπει στο λιοτρίβι, θα βγάλει λάδι.
Ο λαός μας συμβουλεύει να μην αφήνει κανείς ανεκμετάλλευτο ακόμα και το πιο μικρό πράγμα, γιατί κι αυτό έχει την αξία του. Έτσι στους ελαιώνες κατά τη συγκομιδή δεν πρέπει να πάει χαμένη ούτε μια ελιά. «Σαραντάμερο» ή « Σαρανταριά» ονομάζεται η νηστεία των 40 ημερών, από τις 15 Νοεμβρίου ως τις 24 Δεκεμβρίου. Επειδή μάλιστα οι μέρες την εποχή εκείνη είναι πολύ μικρές, ίσα-ίσα προφταίνουν οι άνθρωποι να τις χαρούν.
Μάζεμα ελιάς - Πίνακας - Θεόφιλος
Αγροτικές εργασίες
Ξεκινάει το μάζεμα της ελιάς, το μάζεμα των ζώων και βγαίνουν καρποί, κάστανα, καρύδια, σταφίδες, αμύγδαλα.
Μήνες και Παροιμίες για το μήνα Νοέμβριο
    • Τον Οκτώβρη τα κουδούνια , το Νοέμβρη παραμύθια.
    • Το Νοέμβρη και Δεκέμβρη φύτευε καταβολάδες
    • Άι- Μηνάς εμήνυσε του πάππου του χειμώνα:
      -Έρχομαι ή δεν έρχομαι και τ” Άι- Φιλίππου αυτού είμαι
    • Η πούλια βασιλεύοντας το μήνυμά της στέλνει
    • Ούτε τσοπάνος στα βουνά ούτε ζευγάς στους κάμπους
    • Αν τ’Άη Φιλίππου λείπω, τ’Άγια, των Αγιών δε λείπω
    • Ούτε τσοπάνος στα βουνά ούτε ζευγάς στους κάμπους
    • Οποίος σπείρει τον Νοέμβρη ούτε σπόρο δεν Θα πάρει
    • Της ελιάς το φύλλο κι αν χαθεί, πάλι θε να ξαναβρεθεί
    • Όταν έρθει ο Νοέμβρης σιγομπαίνει ο χειμώνας
    • Ο Νοέμβρης έκλεισε, τα ζευγάρια είναι στο στάβλο κι ούτε ζευγάς στους κάμπους
    • Ο άη- Μηνάς εμήνυσε, πούλια μη ξημερώσει
    • Αγιά- Βαρβάρα μίλησε κι ο Σάββας αποκρίθη:» μάζεψε ξύλα κι άχυρα και σύρτε και στο μύλο, γιατί ο Αι Νικόλας έρχεται στα χιόνια φορτωμένος
    • Ο Νοέμβρης σαν θα έλθει τα γομάρια μέσα κλείνει
    • Του Σαρανταμέρου η μέρα «καλημέρα» – «καλησπέρα»
  • ______________
  • http://www.topoikaitropoi.gr/politistika/noemvrios-o-pio-mistiriodis-minas-tou-chronou-stis-meres-tou-gemizoun-ta-chorafia-sporo-ke-ta-liofita-karpo/

Δευτέρα 19 Σεπτεμβρίου 2016

Τεγέα πόλη της αρχαίας Αρκαδίας, είχε αποικίσει την Πάφο, ενώ είχε συμμετάσχει στον εποικισμό της Μεγαλόπολης

Ιδρύθηκε από τον Τεγέα, γιο του Λυκάονα και εγγονό του Πελασγού και ήταν από τις σπουδαιότερες πόλεις της αρχαίας Αρκαδίας, έδρα των τελευταίων μυθικών Αρκάδων βασιλιάδων. Αποτελούνταν από τους δήμους Κορυθέων, Γαρεατών, Φυλακέων, Καρυατών, Οιατών, Βωταχιδών, Μανθυρέων, Εχενιδών, Αφειδάντιων και τις φυλές Ιποθίτιδα, Καριώτιδα, Απολονιάτιδα και Αθηναιάτιδα. Στην πόλη υπήρχε το ιερό της Αλέας Αθηνάς το οποίο είχε κατασκευάσει ο Σκόπας την εποχή που άρχοντας της Αθήνας ήταν ο Διόφαντος. Σύμφωνα με την μυθολογία ο ναός ονομάστηκε έτσι από τον Αλέα εγγονό του Αρκάδα που τον είχε χτίσει. Μέσα στο ιερό μέσα υπήρχε άγαλμα της Αθηνάς από ελεφαντόδοντο, άγαλμα του Ασκληπιού , άγαλμα της Υγείας και τα δόντια του Ερυμάνθιου κάπρου τα οποία όταν οι Ρωμαίοι προσάρτησαν την περιοχή στην Ρωμαϊκή αυτοκρατορία τα μετέφεραν στη Ρώμη. Η Θεά Αθηνά ήταν η πολιούχος της πόλης και προς τιμήν της γίνονταν οι αγώνες Αλεαία. Σήμερα ο ναός δεν υπάρχει πλέον και λέγεται ότι τμήματά του χρησιμοποιήθηκαν στην ανοικοδόμηση του ναού της Παναγίας που βρίσκεται κοντά στον αρχαιολογικό χώρο.
Στην Τεγέα υπήρχε και δεύτερο ιερό της Αθηνάς Πολιάτιδος. Στην αγορά της πόλης υπήρχε ιερό της Αφροδίτης. Διέθετε Γυμνάσιο, θέατρο, Στάδιο, Αγορά και Βουλή με τριακόσιους βουλευτές. Οι κάτοικοι την περίοδο της ακμής της έφταναν τους 40.000 και η πόλη έκοβε δικό της νόμισμα.
Επιφανείς Τεγεάτες ήταν οι ποιητές Κλονάς και Ανύτη, ο ιστορικός Αρίανθος, ο τραγικός Αρίσταρχος, οι νομοθέτες Αντισθένης και Κρίσος. Οι ήρωες Αγκαίος και Έποχος, η Αταλάντη, ο Έχεμος, ο Αγαπήνορας και η Διοτίμα. Εδώ επίσης είχε γεννηθεί, κατά τη μυθολογία, και ο Πάνας.
Τεγεάτες είχαν πάρει μέρος στην Αργοναυτική εκστρατεία, στον τρωικό πόλεμο, στην μάχη των Πλαταιών, στους Περσικούς πολέμους, και στον Πελοποννησιακό πόλεμο στο πλευρό των Σπαρτιατών,
Η Τεγέα είχε αποικίσει την Πάφο, ενώ είχε συμμετάσχει στον εποικισμό της Μεγαλόπολης.
Η πόλη καταστράφηκε από τους Γότθους το 395 μ.χ. και σταδιακά ερήμωσε. Αργότερα στη θέση της χτίστηκε το Νύκλι το οποίο κατά την Φραγκοκρατία αποτέλεσε Βαρωνία. Σήμερα έχει ανασκαφεί και είναι επισκέψιμος αρχαιολογικός χώρος στον οποίο λειτουργεί και το μουσείο της Τεγέας, ενώ η ευρύτερη περιοχή, με ευρήματα από ρωμαϊκά ψηφιδωτά και μεσαιωνικά τείχη αποτελεί αρχαιολογικό πάρκο. Βρίσκεται δίπλα στο χωριό Αλέα της Μαντινείας, 10 χιλιόμετρα από την Τρίπολη.

Κυριακή 14 Αυγούστου 2016

Μήλα Πιλαφά, ο γλυκός θησαυρός της Αρκαδίας


  ΑΡΚΑΔΙΚΑ ΠΡΟΪΟΝΤΑ  



Στην περιοχή της Τρίπολης και σε υψόμετρο πάνω από 600μ. καλλιεργείται μια σπάνια, ελληνική ποικιλία Μήλων που μπορεί να μην «γεμίζει το μάτι» αλλά είναι χρυσός.
Τα Μήλα Delicius Πιλαφά  έχουν ασυναγώνιστη γεύση, πλούσιο άρωμα, υψηλή διατροφική αξία και στους περισσότερους από μας είναι γνωστά ως Μήλα Τριπόλεως ή Ντελίσια. Τα εύφορα οροπέδια γύρω από την Τρίπολη είναι ο μοναδικός χώρος στον οποία καλλιεργείται η συγκεκριμένη μηλιά και ο καρπός ανήκει στις ντόπιες ποικιλίες που τείνουν προς εξαφάνιση. Είναι τραγανά, με ελαφρώς όξινη γεύση και άρωμα μπανάνας, έχουν λευκή σάρκα και η φλούδα τους είναι πρασινοκόκκινη με καφετιές φακιδούλες.
Ο κύριος Ηλίας Πιλαφάς
Πήραν το όνομά τους από τον δημιουργό της ποικιλίας Ηλία Πιλαφά, καταγόμενο από την Κερασιά (ή την Βλαχοκερασιά) της Σκιρίτιδας και η ιστορία του μοιάζει με παραμύθι. Μετανάστης στην Αμερική, ο Κος Πιλαφάς, στις αρχές του 20ου αιώνα επέστρεψε στην πατρίδα του φέρνοντας μαζί του σπόρους μιας σπάνιας μηλιάς από τις Βόρειες περιοχές της Νέας Υόρκης. Η αμερικάνικη ποικιλία ακούει στο όνομα golden russet, μοιάζει αρκετά με τα Μήλα Πιλαφά και είναι και σήμερα δυσεύρετη, ενώ οι γνώστες Αμερικανοί τα αναζητούν μετά μανίας και τα θεωρούν κειμήλιο. 
Ο Ηλίας Πιλαφάς πειραματίστηκε με ντόπια ποικιλία που την διασταύρωσε με τους φερμένους σπόρους και δημιούργησε το νέο ελληνικό είδος. Με πολύ μεράκι και πολύχρονες προσπάθειες η καινούργια μηλιά ρίζωσε στον τόπο, διαδόθηκε από γεωργό σε γεωργό και από χωράφι σε χωράφι και έδωσε μια εντελώς ξεχωριστή ποικιλία που στους χαρακτήρες της συμβάλλουν το συγκεκριμένο έδαφος και κλίμα.
Όψη σεμνή, γεύση λαχταριστή
Δεν είναι γυαλισμένα και φανταχτερά αλλά όπως επισημαίνει στο φυλλάδιο προβολής τους ο Δήμος Τρίπολης «ότι γυαλίζει δεν είναι χρυσός». Ωριμάζουν τον Οκτώβριο και στα τέλη του μήνα βρίσκονται στο γευστικό τους απόγειο. Έχουν μεγάλη θρεπτική αξία, ισχυρή αντιοξειδωτική δράση και οι ουσίες του βοηθούν στην πρόληψη πολλών μορφών καρκίνου, στη μείωση της κακής χοληστερίνης, σε παθήσεις του εντέρου και στην καλή λειτουργία της καρδιάς. Όσοι τα δοκιμάζουν τα αναζητούν επίμονα και  τα ξεχωρίζουν ως τα αληθινά μήλα. Καλλιεργούνται με παραδοσιακές μεθόδους και διατηρούνται περισσότερο χρόνο χωρίς να αλλοιώνονται οι θρεπτικές και γευστικές αξίες τους. Η Ένωση Γεωργικών Συνεταιρισμών Αρκαδίας κατοχύρωσε τα Μήλα Delicius Πιλαφά ως προϊόν ΠΟΠ (Προϊόν Ονομασίας Προέλευσης) και στους αγρούς της περιοχής καλλιεργούνται περίπου 1500 στρέμματα που παράγουν πάνω από 1000 τόνους καρπού κάθε χρόνο.
Σημάδια αναγνώρισης
Θα τα βρείτε σε όλο το Νομό Αρκαδίας, στις λαϊκές αγορές της Πελοποννήσου αλλά και σε αρκετές της Αθήνας. Οι πέντε μαστοειδείς αποφύσεις στο κάτω μέρος,  η θαμπή τους όψη, το μέτριο ως μικρό μέγεθος και τα καφέ-κίτρινα στίγματα είναι τα χαρακτηριστικά που θα αναζητήσετε για την αναγνώρισή τους.
Η ωραία πρωτοβουλία του Δήμου Τριπολης
Όσοι περάσουν τις μέρες των Χριστουγέννων από τον κόμβο της Νεστάνης θα βρεθούν αντιμέτωποι με μια απολαυστική πρωτοβουλία. Παραγωγοί και κάτοικοι της περιοχής θα χαρίζουν μήλα και θα μοιράζουν ενημερωτικά των αρετών τους φυλλάδια. Ο Δήμος Τρίπολης έχει ξεκινήσει εδώ και αρκετές εβδομάδες μια οργανωμένη εκστρατεία προβολής των Μήλων Πιλαφά, με ημερίδες, εκθέσεις, έντυπα και γευσιγνωσία μήλου για την πληροφόρηση του κοινού.  Χωρίς μεγάλες δαπάνες αλλά με πολλή δουλειά και μεράκι, ο θησαυρός των Αρκάδων γεωργών βρήκε το δρόμο γνωριμίας με τους Έλληνες καταναλωτές που η οικονομική κρίση τους φέρνει αντιμέτωπους με το πρόβλημα της αγροτικής παραγωγής της χώρας.
Μήλα από τον τόπο σου
Η γεμάτη με εισαγόμενα προϊόντα αγορά, αποτέλεσμα της ολέθριας αγροτικής πολιτικής των προηγούμενων δεκαετιών, θέτει πλέον σε κίνδυνο τη διατροφή και την υγεία του λαού μας και η επιστροφή στο χωράφι αποδεικνύεται η κομβική λύση στο πρόβλημα. Θα ανακαλύψουμε απ’ την αρχή την αξία της γης μας που παράγει τους εκλεκτότερους καρπούς της Ευρώπης και όχι μόνο. Θα ανακαλύψουμε την αξία του σπόρου και των ντόπιων ποικιλιών, τη θρεπτική υπεροχή ενός μήλου απέναντι στις βλαβερές ποσότητες της βιομηχανοποιημένης, γεμάτης συντηρητικά και φυτοφάρμακα τροφής. 
Εκατοντάδες ελληνικές ποικιλίες που θα μπορούσαν σήμερα να αποτελούν συγκριτικό και εξαγωγικό πλεονέκτημα, θυσιάστηκαν στο βωμό της ποσοτικής παραγωγής και της κατευθυνόμενης από τις πολυεθνικές «αγορές» καλλιέργειας. Στα τέλη του 19ου αιώνα είχαν καταγραφεί μόνο στην περιοχή του Πηλίου 32 είδη μηλιάς απ’ τις οποίες ελάχιστες έχουν διασωθεί.  Κι όμως, αυτοί οι ντόπιοι, μοναδικοί καρποί θα μπορούν να αποτελέσουν το ανάχωμα στα μεταλλαγμένα και τα υβρίδια της πολυεθνικής κερδοσκοπίας.
Υπερέχουν τα ελληνικά μήλα
Τέλος, οι μηλοπαραγωγοί γνωρίζουν το μεγάλο πρόβλημα που διεθνώς χτύπησε τις μηλιές και που ακούει στο όνομα φουζικλάδικο (μύκητας Venturia inaequalis). Ο εχθρός της μηλιάς σάρωσε την παγκόσμια παραγωγή την προηγούμενη χρονιά, υποχρέωσε τους καλλιεργητές σε δραστικούς και πολλαπλούς ψεκασμούς και είναι έργο της ανθρώπινης απληστίας. Στην προσπάθειά τους να δημιουργήσουν υψηλής παραγωγικότητας δέντρα, τα εργαστήρια, θυσίασαν τις ικανότητες των φυτών να αντιστέκονται στους εχθρούς τους και τώρα αναζητούν τις αρχέγονες ποικιλίες απ’ τις οποίες γεννήθηκαν οι σύγχρονες, προκειμένου να αντιστρέψουν την πορεία. Αυτός είναι ίσως ο σημαντικότερος λόγος για να προτιμήσετε τα ελληνικά μήλα που δέχονται πολύ λιγότερα φυτοφάρμακα και οι συνθήκες κλίματος και εδάφους μειώνουν την ανάγκη των ψεκασμών σε σύγκριση με τις άλλες χώρες.
Επιστροφή στους παραδοσιακούς σπόρους και καρπούς της γης μας, λοιπόν, και ενίσχυση του Έλληνα αγρότη για να μπορεί να μας τα προσφέρει φτηνότερα...
κείμενο: Ελένη Α. Παπαδοπούλου | φωτογραφιες: Ελένη Α. Παπαδοπούλου, Αρχείο Δήμου Τριπόλεως

Κυριακή 31 Ιουλίου 2016

ΓΟΡΤΥΝΙΑ ΑΡΚΑΔΙΑΣ - ΠΑΤΡΟΓΟΝΙΚΗ ΓΗ Θεόκτιστο - (Τοπόριτσα)


Το Θεόκτιστο βρίσκεται στο βορειοδυτικό άκρο της Αρκαδίας σε υψόμετρο 650 μ., ανάμεσα σε πλούσια βλάστηση. Υπάγεται στην επαρχία Γορτυνίας και συνορεύει βορειοδυτικά με την επαρχία Καλαβρύτων του νομού Αχαϊας.
Είναι κτισμένο στους πρόποδες του Τρίκορφου και αποτελεί δείγμα ορεινού Αρκαδικού οικισμού. 
Από την δημιουργία του μέχρι και το 1927 έφερε την ονομασία Τοπόριτσα (εκχερσωμένος τόπος), ονομασία που έλαβε από τους Σλάβους που κατοίκησαν στην περιοχή. Την σημερινή του ονομασία φαίνεται ότι την οφείλει σε μία μικρή χαράδρα στο κάτω μέρος του χωριού. 

Οι λίγοι κάτοικοι ασχολούνται κυρίως με την γεωργία, την κτηνοτροφία και την οικοτεχνία (υφαίνουν στους αργαλειούς διάφορα κλινοσκεπάσματα και διάφορα υφάσματα).
Ξεχωρίζουν οι εκκλησίες των Αγίων Θεοδώρων (1930), του Αγιώργη (1897) με το ξύλινο τέμπλο καρυδιάς, το διώροφο Δρακοπούλειο Πνευματικό κέντρο και το Σχολείο
Η προνομιακή του θέση μεταξύ του Μαινάλου και των βουνών της Αχαϊας δίνουν την δυνατότητα στον επισκέπτη για εξορμήσεις σε αρκετές και ενδιαφέ-ρουσες περιοχές και τοποθεσίας όπως το χιονοδρομικό κέντρο Καλαβρύτων, το χιονοδρομικό κέντρο Μαινάλου, τους παραδοσιακούς οικισμούς της ορεινής Αρκαδίας (Βυτίνα, Δημητσάνα, Στεμνίτσα κ.ά), καθώς και τη λίμνη του Λάδωνα, τις πηγές του Λάδωνα και του σπηλαίου των Λιμνών.
Η επίσκεψή σας στο Θεόκτιστο θα σας δώσει την εξαιρετική ευκαιρία να γνωρίσετε από κοντά την μοναδική αρκαδική φύση με τις ατέλειωτες ομορφιές της

____________
ΠΗΓΕΣ :
-exploring-greece.gr
-hotelsline.gr

Εκδηλώσεις